Skoki tandemowe w całej PolsceKurs AFF w Hiszpanii

poniedziałek, 9 grudnia 2013

Plan skoku to podstawa bezpieczeństwa

Plan skoku to podstawa bezpieczeństwa

Podczas szkolenia podstawowego metodą AFF student ma stosować się do swojego pierwszego planu skoku. Ten plan może być po zakończeniu kursu modyfikowany pod względem wymienionych wysokości, stopniowo zmniejszanych aż do osiągnięcia standardowej wysokości otwarcia spadochronu, czyli 1000-1200 metrów.

Brak takiego planu, lub spontaniczne jego zmiany to poważne zagrożenie bezpieczeństwa skoczka.

Plan skoku w szkoleniu AFF zaczyna się od wysokości podjęcia decyzji o przystąpieniu do procedury awaryjnej. W szkoleniu AFF zakłada się, że taką wysokością będzie 1000 metrów. 

1000 metrów oznacza więc, że do tej wysokości skoczek powinien już być przekonany, czy jego spadochron główny nadaje się do bezpiecznego lądowania, czy też nie.
Mając za bazę wyjściową taką wysokość, trzeba dać młodemu skoczkowi szansę na ocenę swojego spadochronu. Należy więc ustalić w planie wysokość otwarcia spadochronu głównego.
W AFF zazwyczaj będzie to 1700 - 1500 metrów. 
Do tego dokładamy wysokość zakończenia ćwiczeń i przygotowanie się do otwarcia spadochronu głównego.
Tą wysokością będzie 2000 metrów. Na 2000 metrów student AFF daje sygnał swoim instruktorom, że zakończył ćwiczenia. Koncentruje się od tego momentu na poprawnej sylwetce i odczycie wskazań wysokościomierza. Warto jest patrzeć cały czas na cyferblat i wskazówkę, bo od 2000 do 1700 upływa jedynie 6 sekund.
Ostatnią pozycją planu skoku, czy też jego najniższą z ważnych wysokości jest 300 metrów. Nie ma co ukrywać, że to kontakt z ziemią określi, czy skok się udał czy nie. W spadochroniarstwie większa wysokość jest kojarzona z większym bezpieczeństwem. Im jesteśmy niżej tym mniej pozostaje nam kart przetargowych.

Na wysokości 4000-4600 metrów uczeń opuszcza samolot ze swoim instruktorem, lub w pierwszych 3 poziomach z dwoma instruktorami. Ćwiczenia z poszczególnych siedmiu poziomów mogą być realizowane do 2000 metrów. Na tej wysokości uczeń daje znać, że ją zauważył na wysokościomierzu.

Na 1700 metrów (najniżej na 1500) uczeń wyrzuca miękki pilocik.
Po około 4 sekundach od wyrzucenia pilocika kontroluje stan czaszy spadochronu. Jeśli spadochron otworzył się prawidłowo uczeń odnajduje strefę oczekiwania i kieruje się do niej.

Jeśli spadochron nie otworzył się, lub napełnił się nieprawidłowo najpóźniej na wysokości 1000 metrów uczeń przystępuje do procedury przesiadania się na spadochron zapasowy (awaryjny).
Jeśli z jakichkolwiek powodów uczeń spóźnia się z tą procedurą na wysokości 300 metrów lub niżej nie wolno odczepiać spadochronu głównego. Jest już za nisko i istnieje ryzyko, że spadochron zapasowy  nie zdąży się napełnić. 

Można jedynie otworzyć spadochron awaryjny wychodząc z założenia, że przy małej wysokości i dużej prędkości im więcej tkaniny spadochronowej nad głową tym lepiej. W tej sytuacji można się spodziewać różnych konfiguracji otwartych dwóch spadochronów. To sytuacja awaryjna, która wymaga wcześniejszego przeszkolenia. Zobacz lot na dwóch spadochronach

Oczywiście istnieje ryzyko splątania się obu spadochronów ale jest ono mniejsze i stanowi
mniejsze zagrożenie niż uderzenie w ziemię na nienapełnionym spadochronie zapasowym.

Plan skoku dla nielicencjonowanego skoczka powinien ustalać instruktor. Jakiekolwiek zmiany, które miałby nastąpić po zakończeniu kursu AFF muszą być konsultowane z instruktorem prowadzącym. Czasem stopniowe zmniejszanie wysokości w planie może być dopasowane do umiejętności i temperamentu skoczka.

Plan the jump, jump the plan (zaplanuj skok, skocz wg planu) to podstawowa zasada bezpieczeństwa. Nie chodzi o dokładne rozpisanie ewolucji powietrznych, chodzi o ramy najważniejszych wysokości w skoku. Ta zasada dotyczy wszystkich, małych cyfrą i tych, co myślą, że mogą oszukać fizykę swoją liczbą skoków.



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz